Deniz, Sana bu satırları yazarken içimden hiçbir hesap, hiçbir oyun geçmiyor. Sadece içimde kalanları, biriktirdiklerimi sana son bir kez söylemek istiyorum. Beni ilk sevdiğin zamanları hatırlıyorum. Yüzüme bakışını, sarılırken kalbimi hissedişini… O anlarda dünya sadece senin sesinden ibaretti benim için. Ve itiraf edeyim, belki de seni kaybetme korkusuyla bazı duygularımı içime bastım. Çok seviyordum ama fazla söylersem yine canım yanar sanıyordum. Bu yüzden "ne kadar seviyorsun?" dediğinde kaçamak cevaplar verdim… Ama bil ki, içim içimi yiyordu, sadece yeterince güçlü olduğumu göstermek istedim. Birlikte geçirdiğimiz onca güzel anı… Uykular, kahkahalar, saçma oyunlarımız, sarılmalarımız… Bunların hepsi benim için hayatımdaki en gerçek, en saf şeylerdi. Ve ben bunları özlüyorum. Sadece seni değil, seninle olduğum hâlimi de özlüyorum. Biliyorum, şu an kafan karışık. Ama bilmeni isterim ki, ben senin yanında sadece bir sevgili değil, sığınabileceğin bir liman, susunca anlayan bir dost olmak istedim. Becerebildim mi bilmem, ama niyetim hep buydu. Geri dönmek istersen, seni anlayacak biri hâlâ bu satırları yazıyor olacak.